آرامش در حضور دیگران

اینروزها با آغاز سالتحصیلی دانشگاه دوباره در کنفرانس ها وگفتگوهای چالشی با دانشجویان  وجود برخی دلشوره ها ونا آرامیهای رایج در بین برخی دانشجویان در زمان  ارایه مطلب مرا بر آن داشت تا نوشتاری راجع به نحوه حفظ آرامش وتسلط بر اوضاع بنگارم

 بعضی مواقع پیش می آید که مرتب این طرف و آن طرف می دوید حتی بیست دقیقه وقت برای تمدد اعصاب زمان ندارید. شاید قرار یک مصاحبه شغلی بسیار مهم داشته باشید، یا می خواهید کنفرانسی را در دانشگاه ارایه دهید، یا هر موقعیت دیگری که فشار روانی زیادی بر شما وارد می کند را بگذرانید. در این وضعیت احتمالاً به دنبال راهی می گردید تا بتوانید بر اعصاب خود مسلط شوید و مسئولیت های خود را به نحو احسن انجام دهید. بنابراین سعی شده است در ابن مقاله در مورد راههایی برای ایجاد آرمشروحی بحث می کنیم که قبلاً توسط متخصصین امر به کار گرفته شده و موفق بوده است.

دید پیرامونی

به دیوار مقابل خود و به نقطه ای که درست مقابل شماست نگاه کنید. این کار را ادامه دهید و کمی تمرکز کنید. بعد از کمی متوجه می شوید همانطور که شما روی این نقطه تمرکز کرده اید بقیه اتاق کمی تیره یا مبهم می شود که به آن اصطلاحاً دید تونلی می گویند. ما از این دید تونلی برای تماشای تلویزیون یا استفاده از کامپیوتر استفاده می کنیم. وقتی که به صفحه نمایش تلویزیون یا کامپیوتر نگاه می کنید فقط آن صفحه نمایش را می بینید. حتی وقتی که با کسی صحبت می کند و روی صحبت خود تمرکز دارید فقط چشمها یا قسمتی از صورت طرف مقابل را می بینید و بقیه صورت را نادیده می گیرید. این نگاه تونلی که سبب تمرکز ما بر یک چیز خاص می شود همراه با نگرانی، افزایش آدرنالین، استرس و ... همراه است.

اما راهی دیگر هم برای نگاه کردن به چیزهای اطراف وجود دارد. که بهتر است آن را اکنون تجربه کنید. نگاه خود را روی آن نقطه نگه دارید و شروع به گسترش دامنه دید خود بکنید و سعی کنید بیشتر و بیشتر به آنچه در اطراف آن نقطه وجود دارد توجه کنید، به زودی می توانید چیزهایی را در اطراف خود ببینید.حتی می توانید دامنه دید را به پشت سر خود هم گسترش دهید. البته منظور این نیست که مرتب برگردید و به پشت سر خود نگاه کنید اما می توانید از شنوایی خود برای آگاهی از آنچه در پشت سر شماست استفاده کنید.

این نوع نگاه کردن را دید پیرامونی می نامیم. حال اگر سعی کنید دید پیراممونی را در خود تقویت کنید متوجه می شوید که نفس های شما آرام تر و عمیق تر می شوند، عضلات صورت شما شل می شود (بخصوص عضلات فک) و حتی می توانید به اطرافیان خود که در شرایط استرس به سر می برند احساس آرامش بدهید.

جالب اینجاست که به نظر می رسد وقتی شما به حالت دید پیرامونی فرو می روید (مانند آنجه در بالا توضیح داده شد)، اعصاب پاراسمپاتیک شما فعال می شود. این قسمتی از اعصاب شماست که سبب آرامش می شود و سبب تعادل تحریکات می شود.

بسیار خوب اکنون به چشمان خود اجازه دهید به حالت عادی برگردد. دید پیرامونی در سخنرانی در یک جمع عمومی به شما کمک می کند. این روش نه تنها به شما آرمش می دهد بلکه می توانید کل شنوندگان را ببینید و تحرکات و عکس العمل های آنها را زیر نظر داشته باشید.

روی تنفس خود تمرکز کنید.

فقط چشمهای خود را ببندید و بر تنفس خود تمرکز کنید. به هیچ وجه سعی نکنید در ریتم تنفس خود تأثیر بگذارید. هر چند احتمالاً بعد از مدتی تنفس شما به حالت عادی باز می گردد.

تنفس یک امر ناخودآگاه است اما شما می توانید آنرا به صورت ارادی کنترل کنید. توجه کردن به یک کار ناخودآگاه مانند تنفس می تواند سبب ایجاد تغییر در عملکرد اعضای بدن شود.

تمرکز

اینکه شما به کدام قسمت از بدن خود توجه داشته باشید در احساسات شما تأثیرگذار است. و حتی می تواند بر قدرت شما تأثیر بگذارد. این پدیده را سالها قبل کسانی که در سنت های خود اعمال یوگا را اجرا می کردند کشف کرده بودند.

تمام توجه خود را به چند سانتی متر زیر ناف خود و در مرکز بدن بین شکم و پشت معطوف نمایید. یعنی درست مرکز بدن در همین حالت مستقیماً به جلو نگاه کنید و به دید پیرامونی فرو روید. به بدن خود اجازه دهید شل و آرام باشد. و مطمئن باشید زانوهای شما قفل نشده است شما می توانید این تمرکز را در نقطه مرکزی بدن در هر شرایط مکانی و زمانی داشته باشید. و در این حالت بدن شما نمی تواند احساس تشویش را تجربه کند.

یک هاله انرژی بسازید.

تصور کنید هاله ای از انرژی از مرکز بدن شما آغاز شده و شما را احاطه کرده است درست مانند فیلم های علمی تخیلی با این تفاوت که این هاله را نمی بینید هر چیز تنش زا و تشویش زا که به این هاله برخورد کند به بیرون پرتاب می شود و شما می مانید و آرامش داخل این هاله و هر چه اطراف شما استرس بیشتر شود و داخل هاله یعنی درون شما آرامش بیشتری حکمفرماست.

من نمی گویم در اطراف شما واقعاً هاله ای از انرژی تشکیل می شود ولی حقیقت این است ذهن ناخودآگاه انسان فرق بین واقعیت و تخیل را تشخیص نمی دهد. بنابراین اگر خود را در حفاظی در برابر تشویش فرض کنید واقعاً این گونه خواهد شد.

بالای سر خود شناور شوید.

بعضی مواقع در شرایط فوق العاده هیجانی بهترین راه جدا شدن از خود است! این روش به شما کمک می کند تا آرامتر شوید و چیزهایی را از جهت دیگر ببینید. یک راه جالب این است که در بالای سر خود به حالت معلق در آیید به طوریکه بتوانید از بالا به خود نگاه کنید. اکنون این روش را امتحان کنید.

تصور کنید در بالای سر خود در حال پرواز هستید و مرتب بالاتر می روید از بالا به جسم خود نگاه کنید. تا اینکه به ارتفاعی می رسید که کاملاً احساس آرامش می کنید. متوجه خواهید شد که هر چه بالاتر می روید. احساس می کنید بیشتر از خود جدا شده اید.

شما می توانید خاطرات و تصورات خود را در این روش دخالت دهید حتی می توانید در تصورات خود همراه با دیگران در بالای سر خود پرواز کنید. عکس العمل دیگران را نسبت به خود و عکس العمل خود را نسبت به دیگران مشاهده کنید.

 این چند روش ساده و کاربردی بسیار کارآمد هستند. ولی میزان تاثیر آن به مهارت و تمرین شخص اجرا کننده آن بستگی دارد. خوب چرا معتلید شما هم این روش ها را امتحان کنید. و بگویید از این موقعیت چه چیزی آموختید؟ با ما در «یاد بگیر دات کام» در تماس باشید. و از تجربیات خود برای ما بگویید تا دوستانتان هم از این تجربیات استفاده کنند.

روش‌های بسیاری وجود دارد که می‌توان بر ترس از اشتباه کردن هنگام سخنرانی غلبه کرد که از آن جمله می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

پیش از اینکه سخنرانی کنید به خوبی خود را آماده کنید. در این مرحله برای اینکه از اشتباهات فاحش در گفتارتان اجتناب کنید، باید به طور دقیق بدانید که راجع به چه موضوعی و تحت چه شرایطی می‌خواهید سخنرانی کنید و مخاطبان شما چه کسانی هستند. هیچ چیز را به شانس نسپارید.

متن سخنرانی را با خود تمرین کنید، و یک کپی از آن بگیرید، به همه جزییات توجه کنید. وقتی شما خوب آماده باشید احتمال اشتباه کم می‌شود ودر نتیجه شما بیشتر احساس آرامش و اطمینان خواهید کرد.

دانستن تمام جزییاتی که می‌خواهید در مورد آن سخنرانی کنید هرگز به مفهوم حفظ جز به جز آنچه می‌خواهید بگویید نیست. بلکه این به این معنا است که شما خلاصه ای از آنچه می‌خواهید بگویید را داشته باشید. این موجب می‌شود که شما هنگام فراموش کردن محتوا به این خلاصه نگاهی کنید که حتی از نظر تماشاچی هم مورد قبول است زیرا نشان می‌دهد که شما محتوای پیام را لغت به لغت حفظ نکرده‌اید.

شناخت حضار پیش از سخنرانی نیز مهم است زیرا ایده‌ای را در خصوص سخنرانی به شما می‌دهد. اگر شما با فقدان شناخت هرچند محدود افراد بخواهید سخنرانی کنید اضطرابتان افزایش می‌یابد.

در خصوص شناخت شرایط هم باید گفت که بهتر است پیش از سخنرانی میکروفون را امتحان کنید و محل سخنرانی را ببینید. همین نکات موجب افزایش اعتماد به نفس شما هنگام سخنرانی می‌شود. محتوای سخنرانی را با خود تمرین کنید. هرقدر بیشتر تمرین کنید اعتماد به نفس بیشتری پیدا می‌کنید.

هنگام تمرین کردن حتی می‌توانید از آینه هم استفاده کنید. این موجب تمرکز بیشتر شما می‌شود و اینکه ببینید هنگام سخنرانی چگونه به نظر می‌رسید و همچنین موجب می‌شود شما تماس چشمی‌خود را با حضار در حین سخنرانی حفظ کنید.

شما می‌توانید در تمرین خود از ضبط صوت هم استفاده کنید. این موجب می‌شود که شما از مکث برای به یاد آوردن مطالب خودداری کنید و همچنین شیوه استفاده از لغات را به شما نشان می‌دهد.

می‌توانید حتی جلوی دوستانتان هم سخنرانی کنید. این شیوه خیلی جالبی است زیرا شما را با دنیای واقعیت ارتباط می‌دهد. روش دیگر برای کاهش اضطراب این است که بدانید حضار اغلب طرفدار شما هستند. آنها می‌خواهند سخنان شما را بشنوند و ببینند که شما چه کار می‌کنید.

پیش از آنکه سخنرانی کنید فکر کنید که حضار اشخاصی مهربان و دوست داشتنی و از دوستان شما هستند. این موجب می‌شود شما تصویر خوبی را در ذهن داشته باشید. حضار هم زبان بدن شما را خواهند فهمید و طبق آن پاسخ خواهند داد.